Editorial | Μια παράσταση ποιεί ήθος για παιδιά και ενήλικες στο θέατρο Σοφούλη
Χθες το απόγευμα είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω μία αξιοσημείωτα καλή παράσταση παιδικού θεάτρου, αυτή της εταιρείας Θεάτρου TheatrAction που έχουν ανεβάσει στο Θέατρο Σοφούλη της Καλαμαριάς στην Θεσσαλονίκη με τίτλο «Το Μήλο της Έριδας … και άλλες Jazz Ιστορίες». Πρόκειται για μια επανάληψη της περσινής της παραγωγής «Για μιαν Ελένη..», που παρουσιάστηκε στην εκπαιδευτική κοινότητα της επαρχίας, εμπλουτισμένη όμως με κείμενα που εξιστορούν όλα τα γεγονότα του Τρωικού Πολέμου από την αρχή ως το τέλος του, βασισμένα στα έπη του Τρωικού Κύκλου (Κύπρια Έπη, Ιλιάδα, Αιθιοπίδα, Μικρά Ιλιάδα, Ιλίου Πέρσις, Νόστοι, Οδύσσεια).
Στην ανακοίνωση της ομάδας προς τον Τύπου σημειώνεται «Η jazz μουσική, τα τραγούδια, οι χορογραφίες, η χιουμοριστική προσέγγιση αλλά και η συγκίνηση που συνθέτουν την εικόνα της παράσταση αποτελούν έναν διαφορετικό και ενδιαφέροντα τρόπο γνωριμίας και προσέγγισης των παιδιών με τον Όμηρο αλλά και τα υπόλοιπα έπη του Τρωικού κύκλου«. Και παρότι αυτό ακριβώς συμβαίνει, όταν βγεις από την παράσταση νιώθεις ότι το εγκυκλοπαιδικό ύφος της ανακοίνωσης της αδικεί την παράσταση. Η αλήθεια είναι ότι ως επαγγελματίας της γραφής και των δημοσίων σχέσεων γνωρίζω ότι είναι εντελώς άστοχο (και αστόχαστο μη πω) να προσπαθήσεις να μεταδώσεις με ένα κείμενο το πραγματικό περιεχόμενο ενός έργου τέχνης, διότι τέτοιο είναι αυτή η παράσταση. Πρόκειται για ένα έργο Λόγου, και Τέχνης, και για μια ιδιαίτερα οξυδερκή -από πάσης απόψεως- προσέγγιση του Τρωικού κύκλου.Η παράσταση βασίζεται σε minimal πολυχρηστικά σκηνικά που δένουν με ένα αόρατο κουβάρι την σαρκαστική διάθεση του κειμένου με την εξαιρετική δραματουργική απόδοση των τεσσάρων ηθοποιών που κρατούν στις πλάτες τους την παράσταση. Η μουσική, τα διασκευασμένα τραγούδια της παράστασης και η σημειολογία του χρώματος σε καίρια σημεία όπως υλοποιείται από τον φωτισμό, η χρήση οπτικών εφφέ αλλά και μανιερισμών που έλκουν την καταγωγή τους ως σημεία αναφοράς σε έξυπνα τοποθετημένη πολυσυλλεκτική αισθητική μονάχα για να συμπυκνώσουν τα νοήματα, προτείνοντας μια νέα προσέγγιση σε μια ιστορική γραμμή τόσο παλιά όσο και ο κόσμος, και τελικά παράγουν μια διαλεκτική σχέση με την αισθητική αντίληψη καθενός που είναι δύσκολο να αφήσει αδιάφορο οποιοδήποτε Ελληνικό κοινό. Πρόκειται για μια νέα απόδοση με απεύθυνση στο συλλογικό ασυνείδητο τέτοια, ώστε είναι μάλλον απίθανο να αφήσει ασυγκίνητο το ένα ενήλικο κοινό που έχει εμπαιδώσει την ηλικία και την Παιδεία του πέρα από την τυπική χρονολογία της γέννησης του, σε βαθμό που να αναρωτιέται ο θεατής σε ένα πλαίσιο υπερρεαλιστικής διάθεσης που υποβάλλεται από την ατμόσφαιρα του έργου μἠπως τα παιδιά που έπρεπε να συνοδεύσει ήταν στην πραγματικότητα μονάχα μια καλοστημένη παγίδα για να βρεθεί εκεί. Ξεχωριστή αναφορά θα επιφυλλάξω στην ιδιαίτερα μελετημένη κινησιολογία που δίνει πολλά με λίγα, αλλά και σε αυτό καθαυτό το κείμενο που παραμένει ζωντανό, αστείο, σαρκαστικό, εν τέλει ψυχαγωγικό και πάντοτε αληθές και έγκυρο προς το πρωτότυπο κείμενο σε κάθε λεπτομέρεια του.
Αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω την συνεργάτιδα μου σε άλλο πεδίο από αυτό του σκηνογραφικού της έργου Αγγελική Κουρμουλάκη, που με ιδιαίτερη ευχαρίστηση παρατήρησα τον καίριο ρόλο της στην παράσταση που μου την επισήμανε και που τελικά η ευγενική της πρόσκληση με έφερε στα καθίσματα του θεάτρου να την παρακολουθήσω. Και θα ήθελα να ενθαρρύνω γονείς που οι ίδιοι αντιμετωπίζουν το θέατρο ως ένα παράθυρο στον κόσμο του Λόγου και της Τέχνης αδιαχώριστα, να πάνε με τα παιδιά τους σε μια παράσταση που θα μείνει αξέχαστη σε όλους.
Προσωπικά, είναι βέβαιο ότι θα παρακολουθήσω με μεγάλο ενδιαφέρον κάθε επόμενη παράσταση της θεατρικής εταιρείας, για την οποία, κατόπιν αυτής της παράστασης, θα ελλοχεύει ο κίνδυνος μιας πόλύ αυστηρής κριτικής τόσο ψηλά που έθεσαν τον πήχη μιας δεμένης και τόσο ποιοτικής σε κάθε πλευρά της παράστασης.
Το Hall of fame που αναλογεί στους ηθοποιούς και όλους τους υπόλοιπους συντελεστές που διαμόρφωσαν μια τόσο αξιόλογη και περιεκτικλή παράσταση θα διαβάσετε αναλυτκά σε προηγούμενο δημοσίευμα μας, μιας και, το παρόν κείμενο δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να καταγράψει την προσωπική άποψη μου κατόπιν της θέασης αυτού του μικρού αριστουργήματος. Όλα τα άλλα θα τα βρείτε ΕΔΩ, και πολύ περισσότερα θα ανακαλύψετε αν επιφυλάξετε στον εαυτό σας την εμπειρία της παρακολούθησής της.